روز جهانی کارگر در ایران مقطعی از زور آزمایی طبقە کارگر برای تغییر توازن قوای نا مساعد تحمیل شدە موجود است.

امسال هم مانند سالهای گذشتە رهبران و فعالین کارگری همراە با تشکلهای مستقل کارگری با آمادگی بیشتر بە استقبال اول ماە مە روز جهانی کارگر رفتند کە در مقایسە با سالهای گذشتە، امسال توجە بیشتری بە موضوع اول مە شدە است و در این میان دستآورد های بیشتری در جهت جلب اعتماد بە صف مستقل کارگری جلب شدە است. باید این نکتە را تاکید کنم، طبقە کارگر ایران در شرایطی بە استقبال اول مە رفت کە تجارب گستردەای از اعتراضات بوضعیت معیشتی خود داشتە است. طبقە کارگر طی سە سال گذشتە روزی بدون اعتراض بوضعیت معیشتی خود در چهار گوشە کشور نبودە است. علیرغم اینکە اعتراضات تاکنونی بخشهای مختلف کارگری هنوز دستاوردی رضایت بخشی نداشتە است اما از طرفی دیگر موجب روحیە اتکا بە مبارزە دستجمعی شدە است کە این خود یک دستآورد برای جنبش کارگری بحساب میاید کە تلاشها برای استقبال از اول مە امسال در بستر این شرایط صورت گرفتە است. 

قبل از بر شمردن دستآوردهای اول مە ٩٦ اجازە بدهید ابتدا نگاهی کوتا بە توازن قوای موجود قبل از اول مە بیدازیم:

دولت "اقتدار روحانی" دورە چهار سالەاش رو بە اتمام است. دولت روحانی مانند دولتهای پیش از خود و یا بمعنی دیگر مانند کل عمر ننگین جمهوری اسلامی متکی بر تحمیل کار ارزان و سرکوب خشن طبقە کارگر است. در ایران بحث تنها برسر زندگی کارگر در "خط فقر" نیست، در ایران بحث بر سر تحمیل "چندین برابر زیر خط فقر" بە طبقە کارگر است. زمانی کە دولت روحانی سر کار آمد حداقل دستمزدها در مرز ٦٠٠ هزار تومان با نرخ تورم دو رقمی بود، آن زمان تشکلهای مستقل کارگری همراە با کارشناسان اقتصادی مرز خط فقر را ٣ میلیون تومان اعلام کردند. اکنون بعد از چهار سال شورای عالی کار حداقل دستمزد را ٩٣٠ هزارتومان اعلام کردە است، علیرغم اینکە نرخ تورم همچنان دو رقمی است، تشکلهای مستقل کارگری همراە با اقتصاد دانان مرز خط فقر در ایران را چهار میلیون ٥٠٠ هزار تومان اعلام کردند. این آمار نشان میدهد طی چهار سالە دورە دولت روحانی یک سوم خط فقر افزایش یافتە است. از طرف دیگر بیکار سازی های گستردە میلیونی کە بعضی از کارشناسان آمار بیکاری را بیشتر از شاغلین کشور میدانند نقش مهمی در کم توقع کردن طبقە کارگر داشتە است. البتە تحمیل فقر و فشار اقتصادی تنها تعرض رژیم اسلامی و سرمایەداران بە طبقە کارگر نیست. جمهوری اسلامی طی چهار سالە اخیر در تداوم کل عمر رژیم اسلامی لحظەای دست از سرکوب طبقە کارگر بر نداشتە است. زندانهای رژیم اسلامی در اکثر شهرهای ایران مملو از رهبران و فعالین کارگری بجرم مبارزە و حق طلبی آنها است. صدور احکام سنگین زندان، شلاق و جریمە های نقدی بخشی دیگر از تعرض رژیم اسلامی و سرمایەداران علیە طبقە کارگر است. در ایران تلاش برای تشکل یابی کارگری همراە سازمان دادن اعتراض و اعتصابات کارگری ممنوع است و تخلف از آن با دستگیری، زندان، شکنجە، جریمە و محکومیت تلاش گران کارگری همراە است. از طرف دیگر ترفند و توطئە رژیم اسلامی و سرمایەداران با قالب کردن تشکلهای زرد دست ساز حکومتی مانند شوراهای اسلامی کار و خانە کارگر و... برای کنترل اعتراضات و کم توقع کردن کارگران همراە با جاسوسی از فعالین کارگری راە اندازی و علیە منافع کارگران در محیط های کار فعال هستند.

این وضعیت توازن قوای نامساعدی را بە جنبش کارگری ایران تحمیل کردە است. تلاشهای رهبران، فعالین کارگر و تشکلهای مستقل کارگری برای برگزاری اول مە روز جهانی کارگر در بستر این توازن قوای نامساعد شکل گرفتە است و با این اعتبار اول مە ٩٦ بمراتب یک گام روبە پیش داشتە است.

     رژیم اسلامی بعنوان حافظ منافع سرمایەداران با روز جهانی کارگر دشمن است!

رژیم اسلامی امسال هم دو تاکتیک قدیمی را برای کنترل اعتراضات اول مە در پیش گرفت.

تاکتیک اول، بمنظور جلوگیری از تلاش برای تدارک اول مە دو ماە قبل از روز جهانی کارگر فضایی امنیتی را علیە فعالین کارگری تشدید کردند. تعدادی را دستگیر کردند و تعداد بیشتری را بە نهادی اطلاعاتی، امنیتی جهت تعهد گرفتن برای عدم شرکت در روز کارگر فراخوان دادند.

امسال این تاکتیک توطئە گرانە رژیم اسلامی از طرف فعالین کارگری با شکست مواجە گردید چراکە اکثریت فعالین کارگری زیر بار امضای تعهد نامە نرفتند و بعضا بە نهادهای امنیتی هم مراجع نکردند.

تاکتیک دوم رژیم اسلامی، جلو انداختن شوراهای اسلامی کار و خانە کارگرها برای بی محتوا کردن روز جهانی کارگر با اختصاص بودجە و با زرق و برق بود. این نهاد های حکومتی کە در ایجاد تفرقە میان کارگران با سابقە هستند دو سال پیش در روز کارگر شعار و خواست اصلیشان علیە کارگران مهاجر در ایران بود. این نهادهای حکومتی کە در جناحهای رژیم اسلامی ادغام هستند امسال بیشتر مشغول کمپین مضحکە انتخابات پیشارو بودند کە در واقع مناسکهایشان بی رونقتر از سالهای گذشتە بود.

از طرف دیگر تشکلهای مستقل کارگری همراە با فعالین کارگر هماهنگتر از گذشتە با آمادگی بیشتری بە تدارک اول مە پرداختند. بخش مهمی از تلاش تدارک اول مە خواستە ها و مطالبات طبقە کارگر بشکل قطعنامە های جمعی و تک تشکلی کارگران بود.

خواستها و مطالبات اول مە امسال کە بشکل قطعنامە های صادر شدە است بیشتر از گذشتە محتوای نقد بە نظام سرمایداری و وضع موجود دارند و بیشتر گرایش سوسیالیستی درون جنبش کارگری را نمایندگی میکنند.

مسئلە مهم دیگر تلاش برای برگزاری مراسم و جشن اول مە در مکانهای عمومی شهرها بود. برگزاری مراسمات امسال بە نسبت سالهای گذشتە کە بیشتر در گل گشتها و کوه پایە ها برگزار میشد با اقدامات عملی و حرکت در مکانهای عمومی دست بالا پیدا کردە است کە موجب اعتماد کارگران در برگزاری اول مە در مکانهای عمومی گردیدە است.

موضوع دیگر شفافیت در طرح خواستها و مطالبات بشکل قطعنامە و شعار های کارگران بود کە بخشی از اولویتهای جنبش کارگری در شرایط موجود را نمایندگی میکنند.

تحلیل بحران اقتصادی بهم ریختە جهان و منطقە و سایە تهدید های جنگی همراە با تشخیص اوضاع سیاسی در ایران پایە گزار این جهت گیری است کە طبقە کارگر تنها با اتحاد و همبستگی میتوانند با یورشهای دولتها و سرمایەداران مقابلە کنند. این متد در طرح و تنظیم خواستها و مطالبات اول مە امسال تاثیر گزار بودند.

بخش مشخصتر مطالبات طبقە کارگر در قطعنامەهای روز کارگر روی نکات زیر تاکید داشتند:

- اعتراض بە تعیین حداقل دستمزد ٩٣٠ هزار تومان مصوبە شورای عالی کار!

- طرح چهار میلیون ٥٠٠ هزار تومان بە عنوان تعیین حداقل دستمزدها!

- درخواست کار و یا تامین بیمە بیکاری!

- طرح شعار ایجاد تشکلهای صنفی، فرهنگی و سیاسی کارگری حق مسلم ماست!

- شعار فعالین کارگری زندانی آزاد باید گردد! همراە با معلمین زندانی آزاد باید گردند! همچنین شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد! جلوەای درخشان از خواستهای اول مە بود.

در پایان این نکتە را تاکید کنم کە در شرایطی بە استقبال اول مە رفتیم کە جناحهای رژیم اسلامی همراە با خانە کارگری ها و شوراهای اسلامی کار سرگرم کمپین مضحکە انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا هستند کە خوشبختانە تاکنون با بی اعتنایی طبقە کارگر روبە رو شدە است.

 رضا کمانگر