|
مصاحبه اسماعیل ویسی با رضا کمانگر در رابطه با " کنگره پنجم " حزب حکمتیست
به نقل از سایت اکتبر آنلاین پنجشنبه, ۲۷ بهمن ۱۳۹۰ / ۱۶ فوریه ۲۰۱۲ اسماعیل ویسی: برگزاری " کنگره پنجم حزب حکمتیست که کنگره ای رسمی و قانونی " است طی هفته های آتی برگزار می شود. آیا این کنگره دارای ویژگی خاصی است؟ توقعات شما از این کنگره چه می باشد و بر چه اولویتهائی لازم است، تاکید کند؟ رضا کمانگر : قطعا این کنگره دارای ویژگی خاصی است، این کنگره در بستر یک " اغتشاش و طغیان اقلیت دفتر سیاسی " برگزار میشود که تا همین لحظه حزب را با بحران و ضربه سنگینی مواجه کرده است. خود این ویژگی به حزب ما تحمیل شده است و ما ناچاریم این ویژگی را برسمیت بشناسیم و از آن عبور کنیم. اما علت این ویژگی را باید برای جامعه و حتی برای نسل آینده در جهت آموزش و تجربه گرفتن توضیح دهیم، من در ادامه تلاش میکنم بطور خلاصه عوامل این بحران را نشان بدهم: همه در جریان عملیات شبانه اقلیت دفتر سیاسی در شب ۱۴ دسامبر ۲۰۱۱ هستیم. من میخواهم به این سنت که به این روش پناه میبرد اشاره کنم که این سنت تازه حد اقل در جامعه ایران نیست. در ایران بعد از انقلاب بطور متناوب میان جریانات حاشیه ای و در میان جریانات ناسیونالیست کرد مانند حزب دمکرات و زحمتکشان اتفاق افتاده و بعضا ترادژی انسانی ببار آورده است. این سنت هرچی که هست اما ذره ای به کمونیسم و به آزادیخواهی شباهت و نزدیکی ندارد! رفقای ما ادعا میکنند هیئت دائم و اکثریت دفتر سیاسی با تصویب پلاتفرمی که در آن کلمه "تغیر ریل" نوشته شده است از خط رسمی حزب خارج شده اند!؟ خوب فرض کنیم این ادعا درست باشد، راه مقابله با آن حتما باید شورش و طغیان و یا عملیات تسخیری شبانه سایتها، ارگانها و خزانه حزب باید باشد؟ اصلا این روش و این سنت این رفقا جزو کدام مصوبه حزب است؟ چرا بجای عملیات شبانه ومتوسل شدن عقبمانده ترین سنت، به کادر و اعضای حزب رجوع نکردند که اکثریت دفتر سیاسی از خط رسمی حزب خارج شده است؟ جز این است که اینها رهبری، کادر و اعضای حزب را دست کم گرفتند؟ من طی دو ماهه گذشته در حد توان تلاش کردم نشان بدهم که سنت این رفقا " غیره مارکسیستی، انحلال طلبانه و عقب مانده " است. قطعا سنت این رفقا ناشی از یک ویروس ریشه دارتر است که من بطور مدام طی ۷ سال گذشته از آن بعنوان فرهنگ جدل آنلاین چپ سنتی از آن نام برده و نقد کرده ام که این انتهای این فرهنگ با محفلیزم استوار میشود. توقع من ازاین کنگره این است که باید یکبار برای همیشه نقطه تمایز خودمان را با فرهنگ جدل آنلاین چپ سنتی روشن کنیم. رهبری، کادر و اعضای حزب باید مرز قاطعی با فرهنگ چپ سنتی داشته باشند. رفقای مقابل ما فضا را گل آلود میکنند اما ما باید در مقابل جامعه مسئول باشیم، ما باید ثابت کنیم که ظرفیت مسئولیت پذیری داریم و اگر آن رفقا فعال بمانند ممکن است فردا ما در جامعه دوباره تنه مان باز هم به تنه هم بخورد، آنگاه ما نباید احساس شرم بکنیم برعکس آنها باید بخودشان بیایند و ما باید نشان بدهیم همه آن رفقا، رفقای عزیز تا دیروز ما بوده اند و امروز هم ما با هم اختلاف نظر داریم و نقد سیاسی مواضعشان را میکنیم و اما آنها همچنان شخصیتهای دارای احترام هم هستند. بقول منصور حکمت این دنیا بزرگ است جا برای همه هست. من برای یکا، یکشان آرزوی شادی و سلامتی میکنم. من میدانم رفقای اقلیت ضربه سنگینی به تحزب کمونیستی زده اند اما ما باید با فرهنگ بالائی با این بحران و در عین حال با این رفقا برخورد کنیم. قطعا اگر ما مسئولانه و قاطعانه برخورد کنیم جامعه هم قضاوت میکند و این آزمونی جهت جلب اعتبار مجدد جامعه به ما است. این کنگره با اولویتهای مهمی مواجه است. مهمترین اولویت جلب اعتماد طبقه کارگر و کل جامعه به کمونیسم و به حزب ماست. ما باید اعتراف کنیم بحرانی که به حزب تحمیل شد به جلب اعتماد جامعه به کمونیسم و به حزب حکمتیست ضربه زده است. مسئله فقط این نیست که اقلیتی از حزب جدا شدند و دیگر همه چیز بجای خود باز میگردد. سئوال این است که چرا طی ۳۰ سال اخیر هر چند وقت یکبار انشقاق به تحزب کمونیستی تحمیل میشود؟ کی مسئول است؟ چه تضمینی هست که فردا این سنت دوباره سر بلند نمیکند؟ آنجا که به طبقه کارگر و کل جامعه برمیگردد، طبقه کارگر و جامعه با صراحت میگوید خیر پیش شماها نتوانستید اختلاف نظر درونی خودتان را تحمل کنید اگر فردا مسئولیت اداره جامعه را داشته باشید، خوب با این روش شیرازه جامعه هم ازهم میپاشد و عدم اعتماد طبقه کارگر و کل جامعه ناشی از این سنت است. میخواهم بگویم آوار فروپاشی بخشی از حزب بر دوش فعالیت دوره آینده ما سنگینی میکند و ما اگر این موقعیت را درک نکنیم نمیتوانیم برای رفع آن هم نقشه داشته باشیم. یکی از اولویتهای ما باید دفاع قاطع از تحزب کمونیستی باشد. کنگره باید تضمین کند که سنت غیره مارکسیستی محفلیزم و کیش شخصیت جای در حزب حکمتیست ندارد و دیگر کسی نمیتواند با این سنت به تحزب کمونیستی اهانت کند و ضربه بزند. اولویتهای دیگر هم مانند تحلیل اوضاع سیاسی بین المللی و ایران و استنتاجات عملی برای حزب و تاکید بر تلاش برای سرنگونی جمهوری اسلامی و همچنین سیاست سازماندهی طبقه کارگر، تشکلهای توده ای و غیره همه روی میز کنگره است. با تشکر از شما! ۱۰ فوریه ۲۰۱۲
www.r-kamangar.com
|