به نقل از نشریه کمونیست هفتگی شماره 181

مضحکه انتخابات جمهوری اسلامی یک بازی بیش نیست. قرار نیست انتخابی صورت گیرد، قرار نیست تحولی انجام شود، قرار نیست تغییری در بنیاد جمهوری اسلامی شکل بگیرد. اما قرار است صندوق های رای به جمهوری اسلامی مشروعیت بدهند، قرار است این صندوقها عمر جمهوری اسلامی را طولانی تر کنند، قرار است بوسیله صندوقهای رای مردم از دخالت سیاسی منصرف شوند، قرار است از طریق صندوقهای رای مردم را کنترل کنند و قرار است امنیت شغلی مردم در گرو رای دادن به جمهوری اسلامی باشد.

بازی مضحکه انتخابات در عین حال به یک میدان رقابت بین کلیه جناحهای رژیم اسلامی تبدیل شده است. رقابت همه جناحها منافع شان بر سر حفظ و بقاء ادامه حاکمیت جمهوری اسلامی، یکی است. اسم رمز اصلاح طلبی، راست، اصولگرائی و جریان احمدی نژاد تلاشی برای ادامه حیات جمهوری اسلامی است. اینها در انظار عمومی و در مقابل هم شاخ و شانه میکشند اما وقتی رژیمشان با اعتراضات توده ای به سراشیبی بیافتد آنگاه با هم متحد میشوند و متحدانه بر سر سرکوب اعتراضات مردم توافق دارند و سلاحهایشان را روبه مردم نشانه میگیرند.

رژیم اسلامی در جریان این مضحکه انتخاباتی آسوده خاطر نیست، از طرفی جناح راست خامنه ای با حذف رفسنجانی و مشائی میخواهد قوه اجرائی را یک کاسه کند و از طرفی دیگر از تنفر جامعه ایران از کلیت رژیم اسلامی آگاه است. سران رژیم میدانند اگر تنها یک لحظه کنترل اوضاع را از دست بدهند مردم بساط کلیت جمهوری اسلامی را در هم میشکنند اما علیرغم این واقعیت، جمهوری اسلامی تصمیم گرفته است یک بار دیگر نمایش انتخاباتی ریاست جمهوری را همزمان با انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا، اجراء کند. این مضحکه بیش از هرچیزی برای اکثریت مردم جامعه بیش از 75 میلیونی ایران یک نمایش رقتبار بیش نیست. اما سیستم جمهوری اسلامی جهت تحمیل شرکت مردم در این نمایش انتخاباتی شناسنامه و امنیت شغلی اکثریت مردم ایران را به گروگان گرفته است. مسئله بر سر این نیست که اکثریت مردم به جناحهای رژیم اسلامی توهم دارند، مسئله اصلی اتفاقا این است که اکثریت مردم بخصوص طبقه کارگر امروز به رژیم اسلامی هیچ توهمی ندارند. مسئله اصلی این است که شناسنامه و شغل مردم در دست نهاد های امنیتی و کارفرمایان و دولت گروگان است. مردم بدون توهم به کلیت جمهوری اسلامی به زور پای صندوقی میروند که میدانند انتخابی در کار نیست اما باید بر روی برگ کاغذی میان بد و بدتر علامت بگذارند. در واقع تصویری داده اند که معیشت مردم در گرو رفتن به پای صندوق های رای است که هیچ ضمانتی برای بیرون آمدن بد از بدتر هم وجود ندارد.

اما آیا عدم شرکت در انتخابات وجود ندارد؟ آیا انتخابات و رای واقعی مردم "نه" به جمهوری اسلامی نیست؟

بنظر من در ایران با حاکمیت جمهوری اسلامی شرکت در انتخابات و ریختن رای به صندوقها دیگر یک مسئله خصوصی فردی نیست!

خشونت طلبی و سرکوبگری رژیم اسلامی طی بیش از سه دهه اخیر این تصویر را داده است که امنیت شغلی و شناسنامه مردم در گرو شرکت در انتخابات و مهر زدن شناسنامه هایشان است که این هم ناشی از وحشت سران رژیم اسلامی از اعتراضات مردم است.

وظیفه فعالین جنبشهای اجتماعی این است که مردم را از شرکت در این نمایش انتخاباتی منصرف کنند، طبقه کارگر در محل کار و محلات زندگی باید دسته جمعی تصمیم بگیرند که در مضحکه انتخابات شرکت نمیکنند، جنبش زنان میتواند قدرت عدم شرکت مردم در بازی انتخابات را تقویت کنند، جنبش دانشجوی با عدم شرکت خود باید افشاء کننده ماهیت ضد انسانی کلیت جمهوری اسلامی باشند.

 

کارگران و مردم آزادیخواه!

رژیم اسلامی در سخترین شرایط بحران سیاسی، اقتصادی خود بسر میبرد. دیگر نباید به سران رژیم اسلامی اجازه داد مردم را با زور و فریب به پای صندوقهای رای ببرد!

از هم اکنون در هر کجا که بساط تبلیغات کاندیدا های رژیم پهن میشود باید بوسیله اعتراضات ما کارگران و مردم آزادیخواه و برابری طلب جمع و درهم شکسته شود!

باید در جریان اعتراضات اعلام کنیم انتخاب ما مردم سرنگونی جمهوری اسلامی است و دهها شعار دیگر حاوی مطالبات بر حقمان را به صف اول اعتراضات ببریم

باید این نمایش انتخاباتی را بر سر رژیم خراب کرد و زمینه سرنگونی کلیت جمهوری اسلامی را فراهم کرد.

رژیم اسلامی بیش از هر زمان رسوا است، با اتحاد و همبستگی یکبار دیگر اعلام کنیم انتخاب مردم سرنگونی رژیم اسلامی است!

رضا کمانگر

2 خرداد 1392