آیا صف کمونیستها، سوسیالیستها همراە با رهبران و فعالین کارگری میتوانند آلترناتیو نجات بخش سوسیالیستی را بە افق اعتراضات جاری طبقە کارگر و تودەهای میلیونی تبدیل کنند؟ ما کارگران با کدام پرچم و شعار  میتوانیم، بە اعتراضات جاری رنگ و افق سوسیالیستی میدهیم؟ اینها سئوالات و مسائلی که باید به آن پاسخ دهیم.  

بن بست سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جمهوری اسلامی یک روزە بدست نیامدە است!

جمهوری اسلامی به عنوان یک دولت سرمایەداری چهل سال است، فقر، نداری، بیکاری و خفقان، سرکوب و پراکندگی را با تحمیل کار ارزان بە طبقە کارگر تحمیل میکند. مانع از ایجاد سازمانها و تشکلهای سیاسی و صنفی کارگران در محل کار و رشتە های تولیدی شدە است. اما کارگران هم طی چهل سال گذشتە بی وقفە علیە تحمیل بی حقوقی، فقر، اخنتناق و سرکوب و برای ایجاد سرپناە مبارزە و مقاومت کردە اند.

برای همە ما روشن است، بخشی از تلاش و مبارزە کارگران در کنار اعتراض بە زندگی زیر خط فقر برای ایجاد سازمانهای سیاسی و صنفی کارگران بودە است. چرا کە طبقە کارگر هموارە بە این واقعیت آگاە است کە تشکل تودەای کارگران یک ضرورت حیاتی مانند نان شب واجب و ضرورت دارد. از این رو یکی از خواستهای اصلی کارگران ایجاد تشکل مستقل کارگری در محلهای کار و رشتە های تولیدی است.

امروز وقتی بە تلاش و مبارزە چهل سالەای طبقە کارگر نگاە میکنیم متوجە این واقعیت میشویم کە از حرکتهای اعتراضی دیماە ٩٦ بە این طرف تا شروع دور جدید اعتراضات مرداد ماە این روند یک روزە بوجود نیامدە است و توازن قوای موجود حاصل تلاش چهل سالە رهبران و فعالین کارگری و سوسیالیستی در درون جنبش کارگری همراە با احزاب چپ و کمونیست است.

برای همە ما روشن است کە توازن قوای کنونی کە شرایط مساعدتری بنفع طبقە کارگر بوجود آوردە است، نباید در این سطح باقی بماند. طبقە کارگر باید از شرایط کنونی برای تحقق یکی از مطالبات مهم خود همانا ایجاد سازمانهای صنفی و سیاسی مستقل است، اقدام کند.

ایجاد تشکل و سازمانهای مستقل کارگری بە اتحاد و همبستگی طبقە کارگر کمک میکند کە از طرفی خواستە ها و مطالبات سیاسی و صنفی را متحدانە بە سرمایەداران و رژیم اسلامی تحمیل کنیم و از طرف دیگر در شرایطی کە مردم برای بزیر کشیدن کلیت رژیم اسلامی بە خیابانها آمدەاند طبقە کارگر باید با پرچم و شعارهای مستقل خود برای رهایی جامعە بمیدان بیاید.

طرح  ارتجاعی  آلترناتیو  سازی راست را خنثی سازیم!

برای همە ما روشن است کە جمهوری اسلامی سرمایەداران از  نظر اقتصادی و اجتماعی، مشروعیت سیاسی حاکمیتش را از دست دادە و بە بن بست کامل رسیدە است!

اکنون اکثریت مردم  برای سرنگونی رژیم اسلامی لحظە شماری میکنند و بخشی از مردم همراە با اعتراضات و اعتصابات کارگری بمیدان آمدەاند. باور بە تحقق سرنگونی رژیم اسلامی برای اکثریت مردم ایران بە یک دادە حتمی تبدیل شدە است. در نتیجە اعتراضات ریشەای کارگران و مردم علیه جمهوری اسلامی، قطب ارتجاع، آمریکا، غرب و ارتجاع داخلی و منطقەای هم بوی سرنگونی رژیم اسلامی بە مشامشان رسیدە است.

دولت آمریکا در راستای منافع خود قصد دارد، از طریق حمایت از اپوزیسیون بورژوایی مشغول دخالت مستقیم در تحولات جاری ایران است. دولت آمریکا برای تضمین منافع سرمایەداران بە جمهوری اسلامی فشار میاورد و بازگشت تحریم های اقتصادی برای به تمکین کشیدن این رژیم و در عین حال برای تحمیل استیصال بە طبقە کارگر و اکثریت مردم است. هدف آنها از بازگشت تحریمهای اقتصادی این است به قول خودشان "رفتار" رژیم را تغییر دهند و در عین حال به شورشهای کوردامن زنند.  آمریکا و جریانات بورژوا ارتجاعی تنها در شرایط استیصال طبقە کارگر و اکثریت مردم شانس سوار شدن بر اریکە قدرت بعد از جمهوری اسلامی را دارند و این هدف اصلی آمریکا است. اما کور خوانده اند، اعتراضات آزادیخواهانه تاکنونی خودآگاهی و پتانسیل بالای خنثی کردن اهداف ارتجاعی قطب راست را در خود دارد.

جنگ لفظی سران دولت آمریکا با سران رژیم اسلامی بیانگر این واقعیت است کە جریانات ارتجاعی داخلی هم برای دخالت در سایە حمایت آمریکا از آنها فعالتر شدەاند و در گوشە و کنار اعتراضات جاری ما شاهد شعارهای ناسیونالیستی هستیم کە هدف آنها جهت تغییر دادن خواسته ها و مطالبات برابری طلبانه و رفاهیات طلبانە کارگران و اکثریت مردم و جلوگیری از سرنگونی انقلابی رژیم اسلامی طرح میشوند. تحرک راست از ما کارگران و احزاب چپ و کمونیست هوشیاری جدی می طلبد! 

طبقە کارگر تنها با اتکا بە خود و اکثریت محرومان میتوانند، آزادی، برابری و رفاه و سعادت را ضمانت کنند!

 راە نجات ما کارگران و اکثریت محرومان جامعە در گرو اتحاد و همبستگی خود برای تحقق آزادی، برابری، رفاە و سعادت و خوشبختی است! رهبران و فعالین کارگری و کمونیستها باید در محلهای کار و زندگی مبتکر برگزاری مجامع عمومی با مشارکت حداکثر کارگران و اکثریت مردم در مراکز کار و محلەهای شهرها باشیم. همچنین لشکر میلیونی بیکاران آمادە بکار هم راهی جز  مشارکت در مجامع خود ندارند. از طریق برگزاری مجامع عمومی منظم و با رای اکثریت شرکت کنندگان تمام مطالبات، خواستها و شعارهای عدالتخواهانە و سرنگونی طلبانە را تعیین کردە و نمایندگان خود را بعنوان شوراهای محل کار و محلەهای شهرها را انتخاب کنیم. شوراها باید هدایت کنندە کلیە مصوبات مجامع عمومی باشند و بە الگوی آلترناتیو کارگری و توده ای  برای امروز مبارزه و فردای بعد از سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی تبدیل شوند. تنها از طریق اتحاد وسیع توده طبقه کارگر و مردم و ایجاد و برگزاری مجامع عمومی و انتخاب شوراها و با اتکا به حزب کمونیستی رهبری کننده این جدال سرنوشت ساز میتوانیم جمهوری اسلامی را سرنگون کنیم و در عین حال مانع توطئە های آمریکا و بقدرت رسیدن جریانات بورژوائی و ارتجاعی مافوق مردم بشویم.

رهبران و فعالین کارگری و کمونیست و احزاب و جریانات کمونیست و چپ و آزادیخواە اگر میخواهند این مبارزه تعیین کننده جاری به نفع طبقە کارگر و اکثریت مردم محروم  هدایت شود،  لازمست، برای ایجاد همکاری و تقویت اتحاد و همبستگی کارگران و اکثریت تودە مردم با تمام توان بکوشند.

٢٦ مرداد ١٣٩٧

***