سازماندهی اعتراضات این دورە حاصل حق طلبی طبقە کارگران
است. طی سە سال گذشتە جنبش اعتراضات معلمین الگوی قدرتمندی را بە سنت مبارزات و
اعتراضات خود تبدیل کردند. سنت اعتراضات معلمین علیرغم فضای اختناق و سرکوب اما
متکی بر سراسری کردن اعتراضات خود بر آمدند و نقش مهمی در ایجاد روحیە اتحاد و
همبستگی طبقە کارگر در مراکز و رشته های مختلف در چهار گوشە جامعە داشتەاند. اگر
چە طبقە کارگر هنوز فاقد سازمان و تشکل مستقل خود است، علیرغم این ضعف اساسی اما
روحیە حق طلبی و مبارزە جویانە زمینە ساز شکل گیری اعتراضات گسترد کارگران در
چهارگوشە کشور است. البتە باید این نکتە را یادداور کنم کە اکثر اعتراضات برای
پرداخت حقوق های معوقە است بە این اعتبار بخش بزرگی از اعتراضات کنونی بە یک معنی
تدافعی است، اما در بطن همین اعتراضات ما شاهد تقویت این روحیە هستیم کە کارگران
بە قدرت مبارزە اعتراض دستجمعی خود آگاە میشوند و اساسا در اعتراضات روزمرە خود بە
اعتراضات دستجمعی متکی میشوند. در میان کارگران گرایشات گوناگونی مانند
سندیکالیست، رفرمیست، کارگر گرائی قلابی و حتی تشکلات زرد حکومتی "خانە کارگر
و شوراهای اسلامی کار" عمل میکنند. در کنار همە اینها مسئلە دیگر برگزاری مجامع
عمومی قبل از اعتراضات، در دوره اعتراض و بعد از اعتراضات کارگری است. ممکن است
این سئوال طرح شود کە برگزاری مجامع عمومی از قبل و با تعیین محل و زمان برگزاری با دستورات معین اعلام کنند تا اسم آن را مجمع
عمومی گذاشت. در جواب باید گفت در شرایط اختناق زدە ایران رهبران و فعالین کارگری
برگزاری مجامع عمومی را در هر شرایط و مکان کە فرصت داشتە باشند بدون اطلاع قبلی
در روابط محفلی، در رخت کنی محل کار، هنگام صرف غذا، در اتوبوس و در حین انجام کار
و.... به اطلاع هم میرسانند . بخش بزرگی از تصمیمات در شبکه های رهبران و فعالین
کارگری اتخاذ و در مجامعه عمومی به ازلاع و تایید کارگران میرسد و به تصمیم جمعی
تبدیل میشود. مسئلە دیگر استفادە وسیع
کارگران از فضای مجازی در شبکە های اجتماعی است. شبکە های اجتماعی مانند تلگرام،
واتساپ، فیسبوک و تویتر و... ابزار اعلام طرح خواست و مطالبات اعتراضات و نقش
اطلاع رسانی بە افکار عمومی چە در داخل و خارج دارد. در واقع شبکە های اجتماعی نقش
رسانە مستقل و بدون سانسور در انعکاس اخبار حرکتهای اعتراضی کارگران و مردم دارند،
این شبکەهای اجتماعی تا جای پیشرفت کردەاند کە در هر حرفە، صنف و کارخانە و منطقە
گروهای مختص بە آن تشکیل شدە و فعالانە جدا از اینکە وضعیت خود را منعکس میکنند ، در
مورد توقعات و مطالبات خود بحث و تبادل نظر میکنند و بعضا در خیلی جاها و موارد از
طریق شبکە های اجتماعی در مورد طرح خواست و مطالبات و همچنین نحوە اعتراضات و
سازماندهی اعتصابات تصمیم گیری میکنند و بعدا بە آن عمل میکنند. باید این نکتە را
یادداور شوم، طبق آمار نهادهای حکومتی در ایران بیش از ٦٠ میلیون کاربر اینترنتی
وجود دارد و تنها در شبکە تلگرام چیزی در حدود ٤٠ میلیون کاربر دارد کە در میان
کارگران وسیعا جهت اطلاع رسانی استفادە میشود. در این دورە وقتی بە اقدامات
گوناگون کارگران نگاە میکنیم ابتکارات ارزشمندی را میبینیم کە بطور روزمرە در حال
پیشروی و آپدیت کردن ابزارهای اعتراضات و مبارزات هستیم کە در مقابل سران رژیم
اسلامی حامی سرمایەداران جهت مقابلە با اعتراضات کارگران بە توطئە چینی گوناگون
برای جلوگیری از وسعت اعتراضات مشغول هستند، طرح راە اندازی شبکە ملی انترنت تلاش
رژیم برای مقابلە با جنبشهای اعتراضی تودەای ازجملە جنبش کارگری است.
سازمانده کمونیست: علیرغم تجمع
وگردهمایی کارگران در این مبارزات، اما هنوز مجمع عمومی به عنوان تشکل کارگران
سروسامان موثر پبدا نکرده، موانع چه بوده؟ و برای سازماندهی مجمع عمومی کارگران در این
مبارزات چگونه باید عمل کرد.
رضا کمانگر: از نظر من در اکثر اعتصابات، اعتراضات و تجمعهای کارگری
این ایندورە، ارادەای کە منجر به حرکت عملی شدە تصمیم آن در مجامع عمومی یعنی با مشارکت
دادن کارگران صورت گرفتە است. در بخش اول صحبتهایم اشکال مختلف نحوە برگزاری مجمع
عمومی را کە حاصل تحمیل فضای اختناق جمهوری اسلامی است را توضیح دادم. اما بحث
سازمان دادن منظم مجمع عمومی بعنوان اعمال
ارادە کارگران با موانع و مشکلاتی روبرو است کە رهبران و فعالین کارگری با آن دست
و پنجە نرم میکنند. اولین مانع برای برگزاری مجامع عمومی منظم، سیاست سرکوبگرانە
جمهوری اسلامی است. رژیم اسلامی طی ٣٧ سال گذشتە دشمن اصلی خود را طبقە کارگر
میداند و طی این مدت لحظەای از جنگ با طبقە کارگر غافل نبودە است. پاسدار، بسیج،
پلیس، ژاندارم و ارتش را در کنار انگلهایی بە اسم دادستانها و قضات به همراە گلە
های آخوند و امامان جمعە در مساجد و همچنین خانە کارگر و شوراهای اسلامی کار را
برای تحمیق و سرکوب اعتراضات طبقە کارگر سازمان دادە و بطور همیشگی مشغول توطئە
چینی علیە طبقە کارگر و کل جامعە هستند. اینها را در کنار صرف کردن میلیاردها تومان
تبلیغات حکومتی در میدیا و رسانه ها علیە حق طلبی و دادخواهی طبقە کارگر بگذارید تا معنی اینکە هر حرکت اعتراضی کارگران با چە
مشکلات و موانعی روبرو است را دریابید.
انگ بر همزدن نظم عمومی و پاپوش دوزی امنیتی برای رهبران و
فعالین کارگری کە بهانەای برای دستگیر و زندانی کردن است و بعدا شکنجە گرانی کە
بجان زندانیان می افتند، نتیجەاش چیزی جز زندان و شلاق، شکنجه و غیرە
برای کارگران نیست. اینها را در کنار فعالیت ماشین اعدام قرار دهید کە
میخواهند کل جامعە را وحشت زدە و مرعوب کنند، یک تصویر واقعی حاکمیت رژیم اسلامی
در ایران است. باید تاکید کنم علیرغم این فضای اختناق و سرکوب خشن، اما ما شاهد
بیشترین تحرکات اعتراض و اعتصابات کارگری هستیم. قدرت اعتراض و مبارزە کارگران
سران رژیم را وحشت زدە کردە است. سران رژیم جهت سرکوب و مقابل با اعتراضات کارگران
وادار شدند مانور نظامی ترتیب دهند. دادگاە های فرمایشی را برای صدور احکام سنگین
زندان، شلاق و جریمە فعال کردەاند. این فضای سرکوب و اختناق مانع اصلی مقابلە با
جلوگیری از تشکل یابی تودەای ازجملە برگزاری منظم و سازمانیافتە مجامع عمومی
کارگران در محل کار و زیست است.
اینکە چگونە این فضا را بنفع جنبش کارگری تغییر دهیم و
سازمان یابی تشکلهای تودەای بعنوان سقف و یا چهاردیواری بە محل تجمع کارگران تبدیل
کنیم، امر همین امروز رهبران و فعالین جنبشهای اجتماعی ازجملە جنبش کارگری فی الحال
موجود است. بخشی از وظیفە ما کارگران آگاە و کمونیست این است کە در جریان اعتراضات
جاری باید بفکر ادامە دخالت دادن کارگران در سرنوشت خویش باشیم. در جریان اعتراضات
جاریست کە باید ضرورت دخالت احاد کارگران را توضیح دهیم، باید تاکید کنیم اگر
کارگران تشکل و سازمان یافتە باشند آنگاە میتوانند خواست و مطالباتشان را با قدرت
بە دولت و کارفرماها تحمیل کنند. تشکیل منظم مجامع عمومی در محل کار و زیست، باید
بعنوان ظرف ارادە دستجمعی کارگران به بخشی از حرکت حیاتی کارگران تبدیل شود.
***